بسم الله الرحمن الرحیم

وقتی آدم می میره ؛ تمام ارتباط او با عالم ماده و طبیعت قطع می شود ، هر چه او دیگران را صدا می زند ؛ صدایش را نمی شنوند و هر چه می خواهد به عالم ماده دست بزند ،لمس کند و بردارد ، چیزی به دستش نمی آید . چون پرده ها از جلوی چشمش کنار رفته و او حقیقت و واقعیت را می بیند ، می خواهد به دوستانش بگوید ؛ اما کسی دیگر صدای او را نمی شنود ، اگر هم بشنوند ،باور نمی کنند و او را به مانند جسدی می بینند که نه حرکت دارد نه اثر ، در حالی که او از همه ی آنها هوشیارتر است و پشت پرده را می بیند و آنها نمی بینند . 

انسانی که سالک است ، وقتی از مرحله ی ماده می گذرد ؛و از خود (دانی ) می میرد و به خود (عالی) زنده می شود ؛به عالم ملکوت و جبروت وجودش وارد می شود و همچنان که در همین حیات دنیاست و با دیگران زندگی می کند ،به علت آن مرگ اختیاری ، وجودش به علم بالا وصل شده و او پشت پرده را می بیند . لذا وقتی می خواهد از آن حقایق پشت پرده سخن گوید ؛ چون .... در ادامه مطلب با ما همراه باشید ...